Project Thunderstruck

Waarom gaat deze studie over?

Is het ooit moreel gepast om een enkele persoon kwaad te doen om een grotere groep te redden? Moreel psychologen onderzoeken de intuïties van mensen over dit soort "sacrificial harm" door hen te vragen te reageren op hypothetische morele dilemma's. Maar een beslissing nemen over een hypothetisch dilemma waarbij je weet dat je keuzes geen gevolgen zullen hebben, is één ding. Het is iets heel anders als je in het echte leven met zo'n dilemma wordt geconfronteerd en je weet dat je keuzes gevolgen zullen hebben voor anderen. In deze studie zijn wij geïnteresseerd in de vraag hoe hypothetische morele besluitvorming zich verhoudt tot morele besluitvorming in het echte leven.

​

​

Hoe ziet het experiment eruit?

Het experiment bestaat uit twee fasen. In een eerste fase zullen de deelnemers een korte online vragenlijst invullen. De vragenlijst zal verschillende individuele verschilmaten bevatten die eerder in verband zijn gebracht met het soort antwoorden dat mensen geven op morele dilemma's. Op dit moment is het plan dat de vragenlijst de volgende variabelen zal bevatten: Need for Cognition en Primary Psychopathy. Daarnaast zullen we in die vragenlijst ook vragen dat participanten 4 hypothetische morele dilemmas beantwoorden. We verwachten dat het invullen van de online vragenlijst niet langer zal duren dan 10 minuten. Van zodra de vragenlijst gemaakt is, voeg ik er hier een link naar toe.

In een tweede fase van het experiment zullen de deelnemers worden uitgenodigd naar een onderzoekslaboratorium, waar zij zullen worden geconfronteerd met een levensecht dilemma. De studenten worden uitgenodigd in groepen. We richten op groepen van maximaal 10 proefpersonen. In het labo zullen drie vrijwillige medewerkers aanwezig zijn die elk verbonden zijn aan een elektroshock machine. 

Na een korte uitleg zullen participanten te horen krijgen dat 2 van de 3 vrijwilligers een pijnlijke electroshock zullen krijgen. Participanten kunnen echter beslissen om de andere vrijwilliger een schok te geven. Elke participant zal individueel die keuze moeten maken. Wij zullen aan participanten vertellen dat één van hun keuzes willekeurig zal geselecteerd worden en daarna worden uitgevoerd. Dit is een kleine misleiding. We zullen echte shocks toedienen maar we zullen zelf bepalen aan wie en dat balanceren over sessies heen. 

​

Nadat de schokken zijn toegediend zullen we participanten bevragen naar hun ervaring. We zullen heb vragen hoe zij zich voelen over hun beslissingen, hoezeer zij aan hun beslissingen twijfelden, hoe geloofwaardig zij onze opstelling vinden, welke keuze ze gemaakt hebben en waarom ze die keuze gemaakt hebben. Deze aanvullende maatregelen zijn bedoeld om ons meer informatie te verschaffen over de redeneerprocessen van de deelnemers, zodat we verdere onderzoekslijnen kunnen ontwikkelen.

​

Nadat participanten deze vragen beantwoord hebben zullen we het dilemma herhalen. Van zodra een eerste iteratie is voltooid, wordt de procedure herhaald en vertellen wij de deelnemers dat wij opnieuw dezelfde groep van 2 personen een schok zullen toedienen, maar dat zij opnieuw kunnen beslissen om in plaats daarvan de ene persoon een schok toe te dienen. Na deze keuzeronde vullen participanten opnieuw wat vragen in over hun ervaring en daarna is het experiment gedaan en zullen ze worden gedebriefed. Moest een participant te sterk onder de indruk zijn van het experiment dan zullen we hen de mogelijkheid bieden om met een psycholoog te praten. 

​

​

Is dit de volledige experimentele set-up?

Niet volledig. Over sessies heen zullen we het geslacht van de vrijwilligers manipuleren. Theoretisch is dit niet echt belangrijk maar waarschijnlijk zal het geslacht van de slachtoffers wel een impact hebben op de keuzezs die mensen maken. We gaan er vanuit dat participanten sneller een man een schok toedienen dan een vrouw.

Daarnaast hebben we ook een theoretische relevante manipulatie gepland. Het experiment zal plaatsvinden in het SKILLSlab. Het skillslab heeft een doorkijk spiegel. De helft van de participanten zal deelnemen vanachter de doorkijk spiegel en zal zich dus in een andere ruimte bevinden dan de vrijwilligers. Zij zullen hun keuze moeten doorgeven via twee knoppen die aanwezig zullen zijn in hun ruimte. 

 

De andere helft van de participanten zal echter in dezelfde kamer de studie doormaken als waar de vrijwilligers zitten. Ook deze participanten zullen hun keuze moeten doorgeven door op twee knopen te duwen maar in deze conditie zullen we die twee knoppen bevestigen op de ene vrijwilliger. In deze conditiie moeten participanten hun eventueel slachtoffer dus aanraken. Op basis van de literatuur in hypothetische dilemmas verwachten we dat participanten sneller de ene vrijwilliger een shock gaan geven in de conditie waarbij er meer afstand is. 

​

​

Waarom wordt er gebruik gemaakt van groepsessies?

De belangrijkste reden heirvoor is om de last voor vrijwilligers te beperken en om de data verzameling efficienter te doen verlopen.

​

​

Waarom worden er meerdere shocks gegeven, wat is het doel van de studie?

Onderzoek met hypothetische dilemmas gaat ervanuit dat beslissingen op dit soort dilemmas enkel draaien om "ik wil schade minimaliseren" of "ik wil zelf niemand actief schaden". Echter, in een dilemma met meerdere trials is er ook een derde optie: "ik wil de schade fair verdelen". We gaan er vanuit dat verschillende proefpersonen over meerdere trials van keuze zullen veranderen. Daar kunnen we niet alleen uit afleiden dat sommigen dus "schade fair willen verdelen" maar ook dat beslissingen op morele dilemmas niet onafhankelijk zijn van elkaar en we rekening houden met wat al eerder gebeurde bij het maken van een nieuwe beslissing. 
 

Wie nog meer achtergrond wilt, kunnen we doorverwijzen naar: 

Bostyn, D. H., Sevenhant, S., & Roets, A. (2018). Of mice, men, and trolleys: Hypothetical judgment versus real-life behavior in trolley-style moral dilemmas. Psychological science, 29(7), 1084-1093.

 

Bostyn, D. H., & Roets, A. (2022). Sequential decision-making impacts moral judgment: How iterative dilemmas can expand our perspective on sacrificial harm. Journal of Experimental Social Psychology, 98, 104244.

​

​

Waar heb ik jullie hulp voor nodig? 

Voor elk aspect van de organisatie van deze studie kan ik hulp gebruiken. Voor de experimentele sessie moeten we met vijf aanwezig zijn waarvan drie "vrijwilligers" en twee experimentleiders. Participanten zullen de debriefings op papier invullen. Ooit moeten die papieren gedigitaliseerd worden. Ook hulp bij het opstellen van de planning is welkom, mensen die helpen met andere logistieke ondersteuning ook. Wie dat graag wilt kan uiteraard ook helpen met het schrijven van de eventuele paper die uit dit alles volgt.

 

​

 Wat is de taak van een "vrijwilliger"?

Tijdens de experimentele sessies is de voornaamste taak als vrijwilliger om in het laboratorium te zitten, daar te wachten en de elektroshocks te ondergaan. Je mag de intensiteit van de shock zelf bepalen. Voor je deelname zal je uitgenodigd worden naar een onderzoekslokaal waar je vertrouwd zult gemaakt worden met de electroshock apparatuur. Om een gepaste shock intensiteit te bepalen zullen we je aansluiten aan een elektroshockmachine en geven je een schok met de laagste intensiteit. We verhogen geleidelijk de intensiteit een intensiteit van u keuze. 

 

Wij zullen de deelnemers van het experiment vertellen dat de in het experiment gebruikte schokken ongeveer even pijnlijk zijn als de steek van een injectienaald of een stevige neep. Op zich hoef je niet te kiezen voor meer intense schokken dan dit. Waarschijnlijk zal je aan meerdere sessies mee werken. Je kiest dan best een schokniveau dat u meerdere keren wilt verdragen.

​

Het is relevant om te weten dat het verzamelen van de gegevens voor dit project waarschijnlijk tijdrovend zal zijn. Voorlopig richten we op ongeveer 400 proefpersonen of ongeveer een 40-tal sessies. Waarschijnlijk zal niet elke sessie volledig gevuld zijn dus mits enige marge spreken we waarschijnlijk over eeb 45 tal sessies. Er vanuitgaande dat de shocken gebalanceerd worden over sessies heen krijgt elke vrijwilliger gemiddeld een shock per sessie. In totaal worden dus een 135-tal shocks uitgedeeld. 

​

Hoewel we zullen proberen de gegevens over een relatief korte periode te verzamelen en onze proefopzet zo efficiënt mogelijk te maken, hopen we ook veel gegevens te verzamelen. Ons huidige plan is om niet minder dan 90 praktijksessies te houden, die elk tot 30 minuten kunnen duren. Je hoeft niet aan al deze sessies mee te werken, maar verwacht wel dat het verzamelen van gegevens tijdrovend zal zijn. Als u zich inschrijft, zullen wij samen met u deze sessies plannen op een manier die in uw schema past. Als u in de loop van dit project besluit om niet meer mee te werken, staat u dat uiteraard vrij. 

​

Uiteraard zijn de vrijwillgers een cruciaal deel van het experiment. Vanaf 21/10 heb ik electroshock machines ter beschikking en kan wie dat wilt een shock uitproberen. Belangrijk om mee te geven: iedereen die deelneemt aan het experiment zal uitgenodigd worden om aan de paper te werken. Echter, of iemand al dan niet mee werkt als vrijwilliger zal echter wel los staan van keuzes over co-auteurschap. Wie liever geen shocken krijgt moet zich niet verplicht voelen om tegen dat gevoel in te gaan. Alle vrijwilligers zullen gevraagd worden om een informed consent moeten tekenen. 

​

​

Hoe lang duurt een sessie en hoe tijdsintensief zal mijn deelname zijn?

Een experimentele sessie zal ongeveer 20 tot 30 minuten duren. Uitgaande van 45 sessies zal de totale duur van dataverzameling dus ongeveer 22.5 uur bedragen. Ik zelf zal uiteraard aan alle sessies deelnemen maar aangezien elke sessie 4 medewerkers vereist ben ik dus op zoek naar 95 man/vrouw-uren van mensen die willen helpen. Het hoeft niet gezegd dat ik iedereen dankbaar ben die wilt deelnemen maar uiteraard begrijp ik ook dat niet iedereen hier evenveel tijd voor kan (of wilt) vrijmaken. Ik hoop dat we voldoende vrijwilligers kunnen vinden om de belasting voor iedereen redelijk te houden.

​

​

Wordt er nu al iets van mij verwacht?

Als je wilt deelnemen dan zou het handig zijn moest je kunnen doorgeven wat je wilt doen, wanneer je beschikbaar bent en hoeveel tijd je voor dit project wilt reserveren. Je kan dat gewoon doen via deze link:
 

https://docs.google.com/spreadsheets/d/185MguUBqlxyHGWJEsv1QZDlqiyLifG3JwQv3mCm72NM/edit?usp=sharing

Op deze link kan je terug vinden wanneer de sessies gepland zijn. Als je kunt aangeven wanneer je kan (en wilt) en wanneer niet dan probeer ik zo snel mogelijk een eerste planning op te maken. UIteraard kan iedereen op elk ogenblik het engagement bijsturen of terugschroeven. Mt het invullen van dit document ga je zeker geen verbintenis aan, het is gewoon een eerste stap in het opmaken van een planning. Moest iemand meteen ook al willen helpen met wat logistieke hulp, wordt dat ook zeker geappreciëerd!

 

​